Αλμπρίτσι Ισαβέλλα-Θεοτόκη, κόμισσα

(Κέρκυρα 1760 – Βενετία 1836). Ελληνίδα λογία, διάσημη για την καλλονή της. Ήταν κόρη του κόντε Αντωνίου Θεοτόκη. Μορφώθηκε στην Κέρκυρα με ονομαστούς οικοδιδασκάλους και έμαθε αρχαία ελληνικά, γαλλικά και ιταλικά. Το 1776 παντρεύτηκε, παρά τη θέλησή της, τον Βενετό αξιωματικό του ναυτικού Κάρολο Αντόνιο Μαρίν, συγγραφέα μελέτης για το εμπόριο της Βενετίας με ανατολικούς λαούς. Το 1779 εγκαταστάθηκε στη Βενετία και το 1782 εγκαινίασε το φιλολογικό σαλόνι της, που σύντομα έγινε πνευματικό κέντρο της πόλης. H δημοτικότητά της όμως δυσαρέστησε τον σύζυγό της που αποφάσισε να την απομακρύνει από τη Βενετία. Κατόρθωσε λοιπόν να διοριστεί προβλεπτής στην Κεφαλονιά, αλλά η σύζυγός του αρνήθηκε να τον ακολουθήσει και ο γάμος τους διαλύθηκε. Απερίσπαστη πια, αφιερώθηκε στο σαλόνι της και το 1796 παντρεύτηκε τον ευγενή Ιωσήφ Αλμπρίτσι. Στο μεταξύ την είχε ερωτευτεί παράφορα ο νεαρός τότε Ούγος Φώσκολος και τα αισθήματά του εκείνης της εποχής βρήκαν αργότερα διέξοδο στα έργα του Όρτις και Τελευταίες επιστολές του Ιακώβου Όρτις.H Α., για να αποφύγει τα σχόλια της βενετσιάνικης κοινωνίας η οποία είχε πληροφορηθεί τον έρωτα που είχε εμπνεύσει, έφυγε για έναν χρόνο και πήγε στη Φλωρεντία και στη Ρώμη, όπου συνάντησε τους κορυφαίους εκπροσώπους της τότε ιταλικής διανόησης. To 1797 ξανάνοιξε το σαλόνι της στη Βενετία, στο οποίο σύχναζαν και οι Ιωάννης Καποδίστριας και Ανδρέας Μουστοξύδης. Τη δραστηριότητά της ανέκοψε η παρουσία των Γάλλων στη Βενετία, τη συνέχισε όμως και πάλι μετά τη συνθήκη του Καμποφόρμιο. Δεν άργησε μάλιστα να το μετατρέψει σε καθαρά αντιαυστριακό κέντρο, στο οποίο σύχναζε περαστικός και o Βύρων. H Α., που έχει γράψει και αρκετά δοκίμια για τους μεγάλους άντρες της εποχής της, στον τομέα των γραμμάτων και των τεχνών, διατήρησε το σαλόνι της έως τα 72 της χρόνια. Σήμερα το αρχοντικό της έχει μετατραπεί σε μουσείο.